Tim

Flashback... Alweer 8 jaar geleden, het lijkt lang maar rond deze dag komt het weer zo dichtbij.

8 jaar geleden lag ik in het ziekenhuis met het HELLP- syndroom en kreeg ik op een nogal ingrijpende manier m'n (ons) eerste kindje.

Doodziek, maar omdat het niet anders kon, ging ik onder narcose en werd Tim geboren. Toen ik weer bijkwam zag ik 'm op een fotootje, hij was al onderweg in een helicopter naar Zwolle.

Dus elk jaar zo rond deze tijd komen er weer allemaal dingen boven:
De angst van mijn ouders
De machteloosheid van Jos
De aai over m'n hoofd van de anaesthesist
" we zullen goed voor je kindje zorgen"
Het gebaar van mijn moeder toen ik haar na de operatie weer zag
M'n vader die er helemaal voor me was
De carpaccio van Peter en Marga die ik niet mocht eten (dat lostte de verpleging wel op)
Mijn komkommerverslaving (mocht ik ook al niet)
Dat het zo warm was en ik niets mocht drinken
Al die naalden en pijnlijke dingen
De liefde en zorg waarmee ik omringd werd
Dat het zo'n mooi kereltje was

Ook al is Tim er niet meer, dit is en blijft zijn dag. De dag dat mijn kleine mannetje voor mij toch een heel klein beetje jarig is...


XXX