Vakantie (3)

And then........ PARIS!

Ja ja, we zijn er nog niet, maar we waren er wél: Parijs...
Afgelopen November nog geweest met Wilfred en Renée, toen was het berekoud! Nu avec les enfants en met zon... :-)

Eindelijk een beetje zomerweer gevonden in het altijd geweldige Parijs. Voor Laura en Daan de eerste kennismaking met de stad waar je niet uitgekeken raakt.
We hebben ze in een paar dagen de stad doorgesleurd maar ze vonden het helemaal leuk.

De metro deed ook leuk mee (dat was in November wel anders) en zo konden we heel veel bekijken: Arc de Triomphe, Eiffeltoren, Notre Dame, Sacré Coeur, Louvre, Centre Pompidou, (ooooooo) Champs- Elysées etc...

We zijn met daglicht de Eiffeltoren opgegaan, helemaal naar de top, en in het donker kwamen we weer naar beneden. De laatste etage hebben we per trap afgelegd, best bijzonder in het 'spooky' blauwe licht.

Bij de Sacré Coeur hebben we heerlijk op een bankje over de stad uitgekeken onderwijl bedenkend hoe we de armband-om-je-pols-heen-strikkers van ons af konden slaan.

Lekker gegeten, kaarsjes aangestoken in de Notre Dame (niet vernomen dat ie is afgefikt) en ons helemaal in de stad gestort. Wel bijna elke plee in de stad gezien (en sommige 'toiletten' wil je niet zien) want vooral D en L konden er wat van. Vooral de 'hurkplee' was een ervaring...pfff!

Zeker voor herhaling vatbaar... Parijs dan :-)

Vakantie (2)

Voordat jullie gaan denken dat ik in mun uppie hier en daar een beetje in de zon heb gehangen en aan de koffie gelurkt heb komt hier deel 2 van de vakantie...

Op de plek waar het ooit allemaal begon hebben we met z'n 4en een paar nachten in een heuse trekkershut gebivakkeerd. Dit was een origineel verjaardagscadeau van Marga en Peter die daar bijna wekelijks te vinden zijn.

Hoewel ik helemaal geen campingfiguur ben (vroeger altijd, daarna afgezworen) was het echt onwijs gezellig! Jos reed er 'blind' naar toe en het was alsof de tijd daar stil had gestaan. Bijna niets veranderd. We hebben de 'oranje-paaltjes-route' weer gelopen, lekker door het bos, langs het maisveld (3,20 m. hoog!) en Laura en Daan hebben leuk met Sophie kunnen spelen.

Oude tijden herleefden toen de alcohol in het spel kwam en we weer rustig moesten doen (not!) voor de overige campinggasten. We hadden de kinderen al verteld dat die aardige meneer die we bij de receptie zagen vroeger heel vaak z'n bed uitmoest om ons vermanend toe te spreken dat we rustig moesten zijn....

Al met al was het weer even net als toen (alleen met een paar kinderen toegevoegd).
Marga en Peter, nogmaals bedankt! :-)

Vakantie (1)

Need I say more......?

Jaaaaaaaaaaaah, is ze weer!

Ja, ik weet ut, maar ik ga dit keer niet in de verdediging. Had er gewoon weer eens een tijdje geen zin in/ geen tijd voor/ etc.

Maarrrrrr, ik ben er weer ( voor zolang het duurt, hahaha!).
Natuurlijk niks gebeurd AL DIE TIJD, misschien komt dat stukje bij beetje hier te lezen.

Reden voor deze plotselinge ommezwaai zijn de 2 meiden van hiernaast. Ook wel eens gedacht hoe het zou zijn om een tweeling te hebben (voor de niet-tweeling bezitters onder ons)? Vooral......... druk!
Mijn buurvrouw aan rechterzijde (voor de kijkers links) heeft 3 meiden, waaronder een, je raad het al, 2-ling van 14 maanden.

Afgelopen dinsdag heb ik ongeveer een uurtje op ze gepast. Geweldig, maar ineens weet je weer dat je die ogen in je achterhoofd in moet schakelen. Dingetjes waar Laura en Daan geen aandacht meer voor hebben (lees: blaadjes, aarde, prulletjes) blijken voor de dames uiterst interessant en worden dan ook uitvoerig getest op met name eetbaarheid.

Waar de ene rustig blijft zitten, schiet de ander er vandoor. En omdat de dames het lopen ontdekt hebben ben je continue bezig. Gelukkig zat er in de bijgeleverde tas een rustmomentje (lees : koekje) en kon ik deze leuke foto's maken.

Megan(blond) en Gemma, het was gezellig!

Trick or Treat !!

Hallo Ween allemaal!

"Trick or treat!", mijn eerste kennismaking met ons nieuwe, tijdelijke buurmeisje Zoe.
Sinds anderhalve week zijn onze nieuwe buren neergestreken, zo vanuit Nottingham in Waddinxveen.

Buurman is engels, buurvrouw is nederlands, Zoe (5) zit nu bij Daan in de klas. En er is nog een tweeling van 6 maanden.

In Engeland doen ze natuurlijk meer aan dit soort feestdagen (ik woon in het verkeerde land) en daarom stonden de pompoenen ineens een deur verder! Compleet met licht er in...
En ik had juist dit jaar geen pompoenen, omdat die krengen er dit jaar veel te vroeg naar mijn zin waren!

Dus ging de bel en Laura schoot compleet in de stress: "De duivel staat voor de deur!" Ik dacht nog: He, eindelijk komt ie eens langs, en drukte op mijn weg naar de deur meteen de Senseo aan.
Doch, het was de buur met z'n dochter, verkleed en wel! Erg leuk.

Nadat de treat uitgezocht was gingen ze weer, op naar de pumpkinsoup en pumpkincake...
Met kerst in het vooruitzicht zeg ik: snel eens wat met elkaar drinken!
En dan wel uitkijken met vliegen... :-)

Dierentuin en Sprookjesbos

Omdat de vakantie voor Daan en Laura ook nog een beetje leuk moest zijn ( een opgebroken wc geeft misschien wel een beetje camping-gevoel, maar is toch ook niet alles ) zijn we een paar dagen op stap gegaan.

We hadden prima 'uitstapweer' dus dat was helemaal goed! Zoals te zien is, hebben we Blijdorp en De Efteling aangedaan en ze ( wij ook hoor ) hebben volop plezier gehad. Mede omdat het niet zo heel druk was, errug prettig!

Nu de 2e helft van de vakantie nog...

Eigen tuin en huis

In mei ( ja, ik weet het ) hebben we de achtertuin eens flink onder handen genomen en deze verlost van de grindtegels die er al eeuwen lagen. Het was best een klus, maar het resultaat mag er zijn én... we hebben het helemaal zelf gedaan. Nieuw tuinsetje en parasol erin en we waren klaar voor het mooie weer. Inmiddels hebben we er al heel wat uren van kunnen genieten!

In de vakantie, die nu al weer achter de rug is, was de plee aan de beurt. Een aardige metamorfose mag ik wel zeggen. We zijn een aardig klusteam samen! Het was wel even behelpen, die paar dagen dat de wc afgesloten was, maar met wat leaseplee's in de omgeving hebben we ook dat gered.

De linkerhanden worden zo langzaamaan een beetje rechts... :-)

Eten, nog eens eten en een film.

Zo ben ik met vriendin Marga gaan eten bij El Caballero aan de Gouwe. We waren er allebei nog nooit geweest, dus leuk om uit te proberen.

Nou, dat was de moeite waard: we hebben prima gegeten in een leuke omgeving. Eigenlijk was dat een beetje bijzaak want wat nog beter was, is dat we eens lekker konden bijpraten zonder 'stoorzenders' (lees: kinderen danwel mannen) ;-)
Het grappige was, dat we vlakbij 2 vriendinnen zaten die (ja, je moet er niet al te hard praten) elkaar ook niet altijd zonder stoorzenders zagen.

Nadat we volgegeten waren en dachten dat er niets meer bij kon en de mevrouw van de bediening al 4 keer was komen vragen of we nog iets zouden willen (nee, nog even wachten, we weten het nog niet) de 5e keer uiteindelijk toch gezwicht voor een toetje.

We hebben het pand dan ook voldaan verlaten.


Nog eens gaan eten met vriend Dennis bij Breakaway in Rotterdam. Niet voor het eerst, maar wel weer een bijzonder lekkere mega-hamburger aan de bar naar binnen gewerkt. Onder de koffie ook nog een beetje bij zitten praten zonder.......haha, om daarna bijna nog de film te missen.

Gelukkig was het niet te druk, we waren de enigen, dus plek zat! Omdat "The Ring 3" te lang op zich liet wachten leek "Hannibal Rising" wel een spannend alternatief. Ik bedoel, "The sillence of the Lambs" en "Hannibal" waren dat ook.

Na het eerste hoofd (afgehakt, dat dan wel) werd het al snel ietwat voorspelbaar, maar wel leuk om te zien. Toen alle hoofden eraf waren en de film dus op, zijn we nog even helemaal vooraan gaan zitten om tot de conclusie te komen dat dat niet de beste plek in de bioscoop is. Toen de zaal weer helemaal leeg was (de andere 10 waren inmiddels ook weg) zijn we ook maar weggegaan voordat het verlaten pand op het nachtslot ging.

Conclusie: niet echt een topfilm, maar wederom een gezellige avond.

Daar ben ik weer......!

Uhhh....ja.....ehhhhh..... Nou, laten we het erop houden dat ik blogtechnisch gezien een soort van lenteslaap heb gehouden! :-)

Maarrrrrr... omdat ik hier en daar wel eens een hint kreeg dat het toch wel erg lang geleden is dat er iets nieuws te lezen was ben ik er maar weer eens voor gaan zitten. Er valt over de agelopen maanden best wat te vertellen (goh?!).

Ik zal jullie niet vervelen met een heeeeeeeeeeeel lang verhaal ineens, maar zal een aantal gebeurtenissen in kleine hapklare brokken gaan voorschotelen. Het moet ook niet ineens te gek worden, toch?

Dus op bijgaande foto's alvast een voorproefje van wat komen gaat. Vandaag? Ik durf niet te beloven dat het allemaal op 1 dag gaat lukken, doch, ik zal mijn best doen.

Anyway, het begin is er weer....

Ik zeg: Laat maar komen!

Een paar lentebloeiers in en om het huis, zo af en toe een zonnestraal, plannen te over......

Ik zeg: Laat maar komen dat voorjaar!

Morgenrood...

Ik weet niet of je het ook hebt gezien maar ik werd vanmorgen op weg naar huis "gevangen" door een waanzinnig mooie lucht. De kleur was diep oranje/rood, het was net of alles in vuur en vlam stond.

Echt onwijs mooi, ik wilde er nog een foto van maken, maar op mijn foontje komt het nooit zo mooi over als in het eggie. Eenmaal thuis was de intensiteit al weer een heel stuk minder. Daarom een foto gezocht die er het dichtst bij in de buurt komt.

Morgenrood, water in de sloot. Nou, dat maakt na het zien ervan ook niet meer uit. Zelfs niet met een vrij weekend voor de deur (klop klop......... binnen).

Koekje van eigen deeg...

Ach...

Walking in a winter wonderland...

Nou, dat heb ik dus net gedaan........een uur lang. ( Vanavond maar een keertje niet naar de work-out ). En nou vind ik het best leuk om in de sneeuw te lopen, maar niet met een jankend kind op de slee!

Toen ik vanmorgen na een uurtje tukken ( nachtdienst gehad ) naar buiten keek werd de wereld al aardig wit. Laura met de auto opgehaald en meteen bedacht dat ik dat vanmiddag maar anders moest doen. Van 'sneeuwvrij' heeft onze school nog niet gehoord...

Ik durfde het niet aan met de auto, nogal blubberig op de weg, en ook niet op de fiets. Dus dan bleef het lopen over. Ik heb Laura nog geprobeerd over te halen om thuis te blijven, maar mevrouw wilde naar school (?????????). Oké, slee uit de schuur en op weg. Twee kinderen op de slee ging al niet, slee kwam niet op gang. Dan alleen Daan. Dat ging wel, maar toen brak het touw een keer of 7. Grrrrrrrrrrrrr!!!!!!!!!

Maar goed, Lau was op school en een half uur later ik weer thuis. Acuut besloten om vanmiddag gewoon maar weer met de auto te gaan. Wegen vallen nog wel mee.

En vanavond? Dan staat er waarschijnlijk wel een sneeuwpop op het programma.......

R.I.P.

Soms gebeuren er dingen waar je geen vat op hebt, waar je verdrietig van wordt...

Dag Kees...x

Kunstenaartje in de dop

In het kader van: "Wie wat bewaart heeft wat", heeft Daan vorige week een bootje (was kerstcadeautje) geverfd. Na veel vragen had ik um in elkaar gelijmd en het feest kon beginnen.
Eerst maar even wat kleding uitgedaan en afgedekt en meneer kon de kwast ter hand nemen.

Het begon aardig netjes met 1 kleur tegelijk maar dat was al snel over. Gevolg is dat het bootje nu van een nogal vieze kleur blauw/groen is voorzien. Maar dat was voor Daan geen probleem ( het is ook helemaal niet leuk om tussendoor je kwast schoon te maken! ).

Ondanks dat het dus niet helemaal volgens ( mijn ) plan ging, was het geweldig om te zien hoe leuk hij het vond om te doen.

I must have done something good...

Wil je koffie?

Zo, hoogste tijd om eens even bij te praten. Dus pak een kopje koffie en lees mee...

2007 is nog maar 2 weken onderweg of het eerste apparaat heeft het al begeven. In dit geval de telefoon. Eerst konden we af en toe niet meer bellen, daarna helemaal niet meer bellen maar wel gebeld worden, en nu kunnen we wel gebeld worden maar niet meer opnemen. Tijd dus voor een nieuwe telefoon, en die is zojuist bezorgd. Ben benieuwd!

Gisteren m'n bijna laatste EHBO-op-herhaling-les gehad. Was wel weer grappig, we moesten bij 6 verschillende slachtoffers de diagnose stellen en beslissen wie er als eerste afgevoerd ging worden. Ergens in Februari heb ik nog een inhaalles en in Maart echt de laatste...die eigenlijk de eerste was, maar dat maakt niet uit.

Laura is nog steeds aan het zwemlessen en hoewel ik de moed al een beetje aan het opgeven was, lijkt ze de 7-meter-onder-water nu eindelijk door te hebben! Nog 1 leskaart volhouden dus.

Had ik deze maand 2 nachtdiensten, nu is het aantal reeds opgelopen tot 6! Ach, ik vind het niet zo erg. Voordeel is dat er een aantal dagdiensten weggehaald zijn en dat is ook weer gunstig, oppastechnisch gezien. Wel oppassen, want er zijn al een aantal collega's die te maken hebben met serieuze rugklachten en de zorgzwaarte gaat eerder omhoog dan omlaag!

Verder heb ik een tweetal oude 'hobby's opgepakt. We zijn weer aan het legpuzzelen geslagen, iets wat Daan ook enthousiast aan het doen is (mama, past dit?) maar wat toch beter lukt met zijn eigen B-d-B puzzel. En ik ben weer met mijn kralen in de weer om kettingen te maken (zelfs in 'opdracht').

En dan is het bijna weer weekend! Jos heeft een druk programma, wat morgen al begint: etentje bij collega, vrijdag een concert met aansluitend cafébezoek ( ik blijf wel thuis hoor, geeft niets) en zondagmiddag het Winterbierfestival in Gouda. Tuuuuuuuuuurlijk! (Mijn revanche komt nog wel...)

Nou, ik heb jullie een beetje bijgepraat en ga weer stoppen voordat er nog meer onzin uitdwarrelt. Ik ga nog ff een bakkie zetten...

x

2007

GELUKKIG NIEUWJAAR !!!








Binnenkort weer meer...

X

2006 / 2007

Geluk, plezier, vergissingen, hoop, teleurstelling, liefde, lachen, gieren, brullen, verdriet, boosheid, optimisme, hoogtepunten, dipjes, engeltje, duiveltje......

Het was er weer allemaal in 2006.

Vol goede moed op naar 2007!

Fijne jaarwisseling allemaal en pas op met vuurwerk!

XXX

The tree has left the building...

Pfffffffffff................!

Zo, de kerst is weer voorbij, dat hebben we weer gehad.

Eerste kerstdag zijn we naar Utrecht gegaan. Nadat we een tussenstop hadden bij Danny en Anja, alwaar Laura voor haar verjaardag nog een aanvulling kreeg op haar littlest pet shop- verzameling, zijn we met z'n allen naar Jos zijn ouders getogen. Opa en oma hadden voor flink wat pakjes onder de boom gezorgd dus de kinderen hebben er weer aardig wat speelgoed bij. Lekkere dingetjes gegeten en later ging de steengrill aan met nog meer lekker eten.

Omdat ik nachtdienst had, kon ik het er des nachts meteen weer aflopen.

Tweede kerstdag begon (nou ja, begon, ging verder) met het beantwoorden van een mailtje uit Curacao en het voederen van de katten van de buren. Daarna nog even tegen Jos aangekropen ( ;-) ) en nog een paar uurtjes geslapen. We waren helemaal klaar voor de aftrap van kerstdag 2.
Deze hebben we doorgebracht aan de keukentafel van Wilfred en Reneé. We zouden het allemaal niet te gek/ veel maken, we hadden tenslotte al een kerstdag achter de rug. Tja.........
Het begon met drank en uiteindelijk hebben we slechts een gang of 8 gehad. Ik kan wel zeggen, een zeer relaxte middag en avond! De foto's spreken voor zich...

En nu heb ik net de kerstboom het huis uit gezet. Wel weer jammer, maar hij werd een karikatuur van zichzelf, ging helemaal hangen. Maar niet uitvallen he! Meteen maar de hele kerstreut weggedaan, anders blijf ik met die dozen slepen.

Wat een ruimte weer, voel me toch een beetje leeg......

Ode aan de kerstboom...

Dag boom, met je mooie groene takken. Met je geur, je lichtjes en versieringen...
Ieder jaar ben ik blij als ik je binnen mag halen.

Waarschijnlijk heb je er zelf nooit voor gekozen om bij mij in de kamer te staan en was je liever in het bos gebleven. Maar omdat je toch al gekapt was en ik je mooi vond heb ik je meegenomen.
Je hebt mij/ons 3 weken plezier bezorgd door er simpelweg te staan.

Ik had best nog langer van je willen genieten, maar je leek een beetje kamer-moe. Dus heb ik je ontdaan van alle toestanden en je in oorspronkelijke vorm weer in de tuin gezet. Misschien trek je weer een beetje bij en kan ik toch nog even naar je kijken.

Dag boom, bedankt!

Kerstverhaaltje

Kerstavond, 5 jaar geleden

Ik heb avonddienst. Rond 17.00 uur loop ik naar de aanleunwoningen. Ik ben op weg naar een echtpaar. Hij doet open.
Ik kom binnen in het huisje dat ból staat van de kerstversiering en de rommeltjes. Zij zit in haar stoel voor het raam. In de andere hoek staat een mini-kunst-kerstboompje met lichtjes in allerlei kleuren, past echt bij hen. "Hallo Martine", zegt ze. Ik trek m'n jas even uit en leg hem op de bank waar eigenlijk geen plaats meer is.

Ze zijn een beetje gespannen. Ik geef haar de insuline die ze nodig heeft. Een behoorlijk aantal eenheden want ze heeft zwaar suiker. Dat is ook de reden van de spanning die er hangt. Even praten.

Ze vertelt dat ze straks nog naar het ziekenhuis gaat om naar haar voet te laten kijken, deze heeft namelijk aardig te lijden onder haar suiker. Het kon nog net, deze kerstavond, dus die kans neemt ze maar. Ze heeft er last van.

Dan breekt hij. Hij houdt van haar en vraagt zich huilend af wat hij zonder haar moet beginnen, ziet het allemaal even niet meer zitten. Zij, verrast door deze uitbarsting, probeert hem te sussen met de woorden dat het best mee zal vallen en dat ze straks gewoon weer thuis is.

Maar dat is niet zo...

Later op de avond horen mijn collega en ik dat ze opgenomen is omdat ze de voet diezelfde avond nog gaan behandelen. Als ik het me goed herinner logeert hij een nacht bij ons in het huis.
Daarna gaat hij naar zijn familie.

Kerst gaat voorbij en tegen de tijd dat zij naar huis komt is hij ziek geworden en ligt in het ziekenhuis. Het gaat snel heel slecht en hij overlijdt. Zij komt tijdelijk bij ons in het huis...

Zij, die naderhand nog meer ellende te verwerken kreeg, leeft nog steeds en woont inmiddels al een aantal jaren bij ons in het huis. Ze heeft er geen idee van dat ik rond deze tijd altijd aan haar en haar man moet denken. Dat ze die kerstavond, met dat boompje met die lichtjes, voor het laatst écht samen waren......

Goede voornemens

Ik had er een paar.......... en ik heb er weer een paar. Een paar van vorig jaar kan ik zó doorschuiven naar komend jaar, daar is namelijk weinig van terecht gekomen...

Maar omdat ik toch hoop blijf houden dat het goed gaat komen neem ik ze dit jaar gewoon weer mee. Net vakantiedagen, alleen dan anders.

Eén, of eigenlijk drie van die voornemens zijn Live, Love, Laugh. Dit bord staat al een paar weken als een soort Mantra boven de open haard. Ik kijk er dus iedere dag naar en probeer het na te streven.

Het klinkt best leuk, en het staat er ook zo makkelijk, maar er zijn soms best van die dagen dat het me effe net niet lukt. Dan voel ik me wel eens alleen (terwijl ik dat niet ben) en verdrietig etc. Maar er komt (gelukkig) altijd weer een moment dat ik denk: Kop omhoog en doorgaan! En dan is het leed weer even geleden zeg maar.

Omdat het niet mijn bedoeling is dat ik iedereen zo net voor de kerst nog even een depressie aanpraat, kan ik melden dat er juist ook heel veel momenten zijn dat het allemaal wél lukt en de mantra zegeviert. En das maar goed ook!

Omdat ik het toch niet helemaal kan laten heb ik morgen nog een ietwat treurig kerstverhaal(tje) voor jullie...

Ik wens jullie allemaal een leuke kerst!

Recensie

Ik heb het uit.... en ik vind het geweldig!! Echt een aanrader!

Toen het boek in de bus viel ben ik er meteen aan begonnen. In het begin moest ik even wennen, ik hoorde Ard zeg maar voorlezen. Maar al snel begon het verhaal zich voor mijn ogen af te spelen.

Lekkere korte hoofdstukken, van verleden naar heden en weer terug. Leest heel vlot.

Hoewel ik het verhaal al een ietsiepietsie gehoord had, was het niet voorspelbaar. Tot het einde toe spannend.
Wat ook heel leuk is, is dat er herkenbare plaatsen hier in de omgeving in voorkomen.

Ik ga geen samenvatting geven van het verhaal want het is veel leuker om het zelf te lezen!
Dusssssssssssssssss........................... kijk even een paar blogjes terug om te kijken hoe je aan dit boek kan komen.

Ard, ik heb jouw boek met heel veel plezier gelezen. Echt knap dat je dat zo allemaal kunt verzinnen en dan ook nog beeldend kan verwoorden. Mocht het een bestseller worden dan heb ik tenminste een eerste druk! Goed gedaan, man!

Het Geluk, Ard Swarts

Up 2 deet

Hoogste tijd om weer eens even bij te praten over de afgelopen tijd. Wat was er allemaal...

Allereerst was daar Sinterklaas. Dit is zowel thuis als op het werk gevierd. Dit jaar zijn we naar Jos zijn werkplek gegaan om eens te kijken of die goeie oude man nog iets meegenomen had. Nou, gelukkig maar, dat was inderdaad het geval. Ik was aangenaam verrast want er blijkt wél een leuke sinterklaas-liedjes-cd te bestaan. Er was namelijk een Pietenband die zeer originele liedjes speelde. Na teksten op zeg maar Top-40 nummers riedelden ze daarna door met o.a. Mustang Sally en nog meer leuks. Ja, wij moesten toch ook een beetje de ochtend doorkomen.

Hoewel het feest natuurlijk niet voor Grote Mensen is, heb ik zelf ook nog een beetje de (hulp) sinterklaas uitgehangen.

Max heeft buiten weer voor binnen geruild. Was hij eerst alleen maar buiten, behalve om te eten, nu zit, ligt, hangt en slaapt-ie weer hele dagen op de vensterbank. Naast dat er weer hele plukken haar liggen zit hij ook regelmatig met zijn neus tegen het raam naar buiten te staren. Het bewijs kan ik dus fijn dagelijks van de ramen afvegen.

Verder ben ik met Daan naar het ziekenhuis geweest voor een typisch jongensprobleempje. Na een onderzoek en een echo blijkt het allemaal nog wel mee te vallen en hoeft er niet direct iets te gebeuren.

Onvermijdelijk na 5 december is het inhalen der kerstboom. Die staat ondertussen weer een beetje verlicht te zijn. Dit jaar eens op een andere manier. Ik ben nogal van rood en zilver in de boom. Deze keer hangt er eigenlijk van alles in. Zeer bling-bling kan ik wel zeggen. Ook wel eens leuk maar....

Toen viel het boek van Ard in de bus waar ik meteen in ben begonnen. Ik moet zeggen, het leest lekker en ik heb 'm bijna uit (binnenkort een recensie :-)

Frans/Snarf was jarig en dat hebben we gevierd. Het was weer lachen, gieren ende brullen. Niets op ook........
De volgende avond nog 'even' aan 1 van de gezelligste keukentafels in de umgebung gezeten. Best een bijzondere tafel ook. Kan namelijk roepen: "Zit je dan?"

Zo, dat was het wel weer zo'n beetje, jullie zijn weer bij!

Toedels!

Live while I'm alive, sleep when I'm ....

In het kader van: "slapen kan altijd nog", heb ik het weekend doorgebracht.

Het begon op vrijdag, toen kwamen Wilfred en Renée hun vakantie even evalueren. Zijn naar Egypte geweest en hadden weer genoeg te vertellen. Toen ze naar huis gingen was het 02.00 uur.

Zaterdagochtend moest ik om 07.15 uur weer beginnen, dus dat was een kort naggie. Op "de zaak" was het ook weer tijd voor het jaarlijks terugkerende evenement: Sinterklaasje- kom- maar- binnen- met- je- knecht. Nou, S. kwam binnen...... en nam meteen 40 knechten mee.... Gevolg: het hele huis op stelten! Dank u Sinterklaasje...
Eenmaal thuis nog even boodschappen doen en iets voor in de schoenen kopen. Loop ik daar ook recht in de fuik van de heer S. Hmmm, ik werd er niet echt vrolijk van!
Des avonds zaten we eigenlijk zo lekker bij de open haard dat het 01.30 uur was eer dat ik in bed lag.

Zondagmorgen wederom om 07.15 uur beginnen! Moet kunnen, niet te moeilijk doen hoor! Na het werk nog even langs Marga voor een bakkie en naar huis.
"En toen stortte ze in" hoor ik jullie denken......FOUT! Daar had ik niet eens tijd voor want ik ben zondagavond nog naar Night Of The Proms geweest.

Nou, ik kan zeggen, dat was toch wel een soort van feestje... De eerlijkheid gebied me om te zeggen dat ik voor de pauze zoiets had van : Leuk, maar zou ik dit nog een keer doen? Maar na de pauze ben ik helemaal om gegaan. Figuurlijk welteverstaan. Toen John Miles "Born To Run" zong van The Boss kreeg ik kippevel. Ik vind dat zowiezo een geweldig nummer maar gisteren helemaal! Kwist niet dat-ie zo goed was. De "klassieke"stukken van het orkest waren na de pauze écht mooi en Tears For Fears zong het prachtige "Woman In Chains".

Verder kregen we nog een mini-concert van UB40. Helemaal leuk! Hoewel het volgens mij een jaar of 17 geleden is dat die nummers hot waren, verbaasde ik mezelf nog het meest door het allemaal gewoon letterlijk mee te zingen.
Er was natuurlijk nog veel meer, maar daarover misschien later meer. Het kwam er op neer dat ik om middernacht pas weer thuis was. Nog ff met elkaar zitten praten en naar bed...

... en om 07.00 uur ging de wekker weer! Ach, ik voel me gewoon lekker 34 (nee, das nog niet oud) en gedraag me als 33 :-)

Slapen kan altijd nog......

Mag ik even jullie aandacht?!

Als iemand die ik ken iets knaps, leuks, grappigs of bijzonders doet, wil ik daar graag een stukje aan wijden en het even onder de aandacht brengen.

Laat ik nu iemand kennen die dat gedaan heeft...

Ik heb het over Ard. Ard is getrouwd met de zus van mijn schoonzus (niet te ingewikkeld toch?). En Ard heeft een boek geschreven. Een boek schrijven op zich vind ik al knap (plot bedenken, er aan beginnen en dan ook nog afmaken) maar als dat door een bekende gedaan wordt, is het nog net effe leuker!

Eergisteren kreeg ik een mailtje dat de eerste exemplaren medio december gedrukt worden. Ik ga het in ieder geval bestellen en laten signeren (ach, ik ken de schrijver :-) )

Het belooft een spannend boek te zijn. Als je benieuwd danwel nieuwsgierig bent geworden, kijk dan eens op de site van Free Musketeers. Daar is het te vinden en te bestellen.

Enneh...Ard, echt onwijs knap van je! Ik ben er benieuwd naar en wil het graag lezen!

Toedels!

Happy (?) Halloween

Hoi Pipeloi

Vandaag is het Halloween, lekker griezelen en gruwelen etc. Nog niet echt veel van gemerkt. Mijn dag begon eigenlijk wel onverwacht goed!

Ik schreef het een jaar geleden al, hier speelt het niet zo en als kinderen al een poging doen, zo las ik bij het AD, dan krijgen ze als antwoord op hun vraag : "Je snoep of je leven" , "Dan maar jullie leven". Toegeschreeuwd door een niet zo vriendelijke meneer die vervolgens door boze ouders in elkaar wordt geslagen......Happy Halloween!

Volgens mij is Halloween helemaal niet zo happy, die pompoenen kijken vaak boos de wereld in (uitzonderingen daargelaten), Michael Myers (die met dat masker) was ook niet zo blij en die rammelende skeletten hebben ook hun plezierigste tijd wel gehad!

Over pompoenen gesproken: it was a bad year for the pumpkins! Ik heb mun stinkende best op een aantal exemplaren gedaan, die vervolgens binnen een week in elkaar zakten......bwuh!

Om het nog een beetje happy te maken heb ik Brono op een pompoen gezet (Olav vind ik eigenlijk leuker maar die krijgt z'n beurt nog wel).

Anyway................... HAPPY HALLOWEEN!!!

Shi-hi-hit !!!

Zo heel af en toe komen er wel eens kleine wensjes uit... Gisteren kreeg ik de kans om in een Porsche 911 (was niet nodig) GT3 het circuit van Spa Fra... (o nee, kléine wensjes) Zandveurt te verkennen. Echt geweldig!

En dan was het niet met een gangetje van "2 miles an hour so everybody sees me" NEEN, het was nogal een serieuze snelheid, waarbij ik best een aantal schietgebedjes heb gedaan dat ik niet de eerste zou zijn die uit de bocht zou breken.

Maar nee, Tine bleef netjes ín de Tarzanbocht (ik,ík, ín een zwarte Porsche, door de Tarzanbocht). Eerlijk gezegd wel cooler dan de P.C. Hooft.........

Dus nu kan ik eindelijk eens zeggen: Die blonde in die zwarte Porsche, dat was ik!

Tadáááááá!!!

O, ik hoor jullie denken "niet weer een pompoen". Maar dees is wel een beetje bijzonder...

Ja ja ja, met toch wel een beetje trots presenteer ik jullie deze one-of-a-kind-Harley-Davidson-pompoen.

Zoals wel eens meer gebeurd is, had ik zoiets van wie A zegt moet ook B zeggen, dus ben ik vanmiddag weer eens aan de handenarbeid gegaan. Allereerst had ik gisterenavond al een logo getekend en uitgesneden. Vanmiddag heb ik die eerst op de pompoen overgenomen, wat niet zo makkelijk was als het leek want de pompoen is rond. ( Oh? )

Daarna heb ik een hele tijd getwijfeld. Zal ik 'm zo houden ( ik vond 'm eigenlijk wel gaaf zo), of zal ik gaan snijden? Nou, dat laatste genoot toch de voorkeur dus heb ik me nogmaals in het uithollingsproces gestort. Toen kreeg ik spijt, hij was toch al leuk? Ik had zo het gevoel dat ik het arme ding helemaal ging verknallen.

Maar gesterkt door het motto "anders-koop-ik-er-nog-één-want-ik-heb-het-logo-nog-dus-ik-kan-hem-zo-weer-
opnieuw-maken" heb ik toch maar doorgezet.

Het was even een werkje maar het resultaat mag er wel zijn, vind ik.

Oordeel zelf......

De pompoen van Laura

Vorige week heb ik een drietal grote pompoenen gekocht. Ja, ja, het was weer tijd voor de jaarlijkse uitholling. Het leek Laura ook wel leuk om een keer te doen. Doch, het aanzicht van het inwendige van mijn pompoen deed haar besluiten dat het ook voldeed als ze er gewoon een gezichtje op tékende.

Zo gezegd, zo gedaan. Het was eigenlijk de bedoeling om haar exemplaar ook in de tuin te zetten, maar ze wilde hem liever bij opa en oma Pluis op het kerkhof zetten. Ook prima. Maar dan moesten ze natuurlijk wel weten wie de pompoen gegeven had. Daar had Lau ook de oplossing voor: de namen erop schrijven.

Dat heeft ze gedaan. Niet op een leeg plekje, nee, dwars over het gezicht. Ach, het is wel duidelijk... Trouwens de eerste pompoen die ik zie die voorzien is van oren.

Omdat die van mij uitgehold en wel een beetje verlicht staat te zijn in de donkere uren, heb ik er dus nog 1 over. Ik denk dat ik het er toch eens op ga wagen....(zie 3 blogjes terug).

Het eventuele resultaat zal ik jullie niet onthouden.

Toedels!

Mama..

Vandaag is het al weer 7 jaar geleden dat mijn moeder overleed.

Ik weet nog hoe reddeloos verloren ik me voelde. Mijn mama, mijn basis, ik ging haar verliezen. Hoe ontzettend moeilijk maar ook dierbaar de laatste momenten waren. Samen met mijn broers was ik bij haar. Zij heeft ons ooit als eerste vastgehouden, met z'n 3en hielden wij haar als laatsten vast. Ze heeft ons op dat moment laten zien dat er wel degelijk meer is tussen hemel en aarde.

Ik mis heel veel dingen van mijn moeder. Zomaar een knuffel, haar maffe bijnamen voor mij en nog zo onbeschrijfelijk veel meer, maar ook de briefjes. Zeker toen ik nog thuis woonde schreven we elkaar voor allerlei doeleinden briefjes. Ik wilde dat ik ze allemaal nog had......

Mama, ik mis je...

Reclame reclame

Je hebt er vast wel eens eentje gezien, zo'n reclamebord van Dodge. Met daarop teksten als:

Echte mannen besturen geen winkelwagentjes.

Er zijn er nog meer:
Echte mannen komen thuis met honger in plaats van bloemen
Echte mannen zijn als eerste weg bij groen licht
Echte mannen hebben altijd voorrang op een kruising

Nou las ik afgelopen weekend dat er een aantal "strijdtroepen" van het type feministisch volledig van de leg (oeps) zijn geraakt en zelfs gerechtelijke stappen tegen deze campagne heeft ondernomen. Sorry hoor, maar het moet toch niet gekker worden. Onlangs was dat ook al het geval met de reclame van Pearl over een zoon die kwijt was.

Ik snap niet dat mensen zich daar zo druk over maken. Het is gewoon reclame, waar trouwens wel over gesproken wordt, dus onder de aandacht...

Ik voel me dan ook niet in het minst beledigd door de Dots. Integendeel, ik vind het geweldige auto's! Dus als er eentje naast me staat bij het stoplicht en eerder weg is (als dat lukt), dan kijk ik de auto in kwestie alleen maar glimlachend na...

Zo, nu ik dit even van me afgepraat heb, ga ik maar weer opruimen en schoonmaken :-)

Creatief met......

Hmmmmmm..............

Da's toch wel een uitdaging zou ik zeggen, met Halloween in het vooruitzicht. Het HD-logo in zo'n eh.........POMPOEN!

Ga ik toch even over nadenken.

Bollen!

Als ik Oprah Winfrey was, maar dat ben ik niet, dan zou de bolchrysant één van mijn "favorite things" zijn, die ik door naar uitziende 'elven' met puntige oortjes en groene hoedjes aan een uitzinnig gillend publiek zou uitdelen. "Jullie krijgen er allemaal één!" Yééééééééééh!

Pats! Ik heb er dus vandaag gewoon een stuk of drie gekocht waarvan er nu twee in de tuin staan, 1 voor en, je raad het misschien al, 1 achter. De derde heb ik volgens een oeroude traditie weggegeven.

Hoewel ik er gek op ben ( ik aai altijd over de bloemetjes-in-wording, weet je meteen of ie goed is) vind ik het eigenlijk nog maar niks dat ze er al weer zijn. Voor mij staat de komst van de bolchrysant namelijk gelijk aan de komst van de herfst en daar wil ik nog helemaal niet aan. (Ik zag by the way tot mijn afgrijzen dat er ook al kruidnootjes etc. te koop zijn).
Aan de andere kant geniet ik er van, vroeger kocht ik ze altijd met mijn moeder (daar heb ik dat aaien van). "Tinusje, ze zijn er weer!" en daar gingen we...

Maar goed, ik heb een paarse en een witte. Helaas geen oranje (nog zo'n favorite) want daar kon ik nog geen mooi exemplaar van vinden. En ik geef mezelf maar over aan het feit dat ze ieder jaar eerder komen en aai ze iedere dag, dan blijven ze het mooist, en geniet ervan zolang ze er zijn. Daarna schiet ik in mijn eindejaarsdepressie tot de lente weer begint :-)

Toedels!

Harrrrrrrrley - dag

Harley-dag 2005..... mooi weer, zon, warm, meeste bezoekers ooit en vooral.......droog!

19 augustus 2006 :
Gaan we nog?
Ze geven wel regen op.
Dat valt vast ergens anders.
We gaan gewoon!
Vandaag hadden ze toch ook regen opgegeven?
Maar ja, nat regenen is ook niet alles...
We zijn toch geen mietjes?!
Uhh...we kijken morgen wat voor weer het is......

20 augustus 2006 Harley-dag 2006

Na een kort naggie begint de dag droog en daarmee zijn we hoopvol gestemd. Als ik Laura naar haar nichtjes breng (broer Peter en schone zus Erica passen op) kom ik al enkele deelnemers tegen. Zelfs de zon laat zich even zien. Zie je wel? Prima weer. Thuis toch maar een shirt met lange mouwen over mun HD-shirt getrokken (kan altijd nog uit.........dream on!) en m'n kolletje meegegrist en volgens afspraak op de HD naar het verzamelpunt een paar huizen verder.

Als we eenmaal vol goeie moed opstappen gaat het wat spetteren.... Kunnen we hebben, tis het laatste buitje. Onder de eerste de beste brug vinden we onze eerste schuilplaats. De twijfel gaat hier en daar toeslaan want het regent best pittig. Maar omdat we toch in ieder geval Waddinxveen uít geweest willen zijn ( in Breda schijnt vast de zon) besluiten we door te rijden. Om een lang verhaal iets korter te maken zijn we benzinestation-hoppend zeiknat (je trekt natuurlijk géén regenpak aan) in Breda aangekomen.

Omdat we er nou toch waren, de motoren geparkeerd en de stad in.... Tja, niet zo druk als vorig jaar. De eerste stop was bij Dönerland voor een broodje waar een ieder al weer een jaar naar uitgekeken had. Even lopen en toen maar wat drinken........KOFFIE!!! ( Als aandenken heb ik het lepeltje (geen plastic) maar in m'n zak gestoken. Foei!) Helaas vormden zich hierna groepjes die ieder een andere kant op gingen. Jammer, maar het zij zo.

Mooie fietsen gezien, sommige niet voor het eerst ( Tiggers Harley), wat gedronken en lekkere muziek gehoord. Dus met af en toe een bui toch nog een stuk rondgelopen en aardig wat bekeken. Alleen geen stickers voor op m'n helm gevonden.
Om 16.00 weer opgestapt voor de terugreis. Met 1 of 2 kleine buitjes droog thuisgekomen.

Ik kan concluderen dat ik rijden in de regen toch niet zo heel leuk vind, dat het stuur aardig begint te wennen, dat ik te weinig in de spiegels kan zien (vooral met banen wisselen op de snelweg) dus die zullen wel weer gewisseld worden, sorry, maar Safety First enneh....dat ik volgend jaar gewoon weer ga, weer of geen weer. Want Breda mag je eigenlijk niet missen, al was het maar voor het broodje ;-)

Dus Breda: tot volgend jaar, g..........!

New and improved.........?

Na 2 jaar in ons bezit is de HD uiterlijk veranderd. Er zit niet alleen een ander stuur op, maar ook andere spiegels.

Ik zal met het stuur beginnen. Hier had ik hoge verwachtingen van. Ik heb namelijk al na zo'n 10 minuten last van tintelende dan wel "dooie" vingers wat het sturen en schakelen niet makkelijker maakt.
Dus dacht ik, ander stuur, andere houding, dit moet lukken. Al tijdens de eerste testrit werd het tegendeel bewezen. Al snel had ik er weer last van jammergenoeg. Er schijnen ook een soort gewichtjes te bestaan die je in je stuur kunt monteren waardoor het trillen van het stuur wordt tegengegaan. Dat moet ik dan maar eens gaan proberen.
Verder moet ik erg aan het stuur wennen. Ik vind het wel mooier staan, maar niet prettig sturen. Dit in tegenstelling tot Jos, die is er helemaal weg van.

Dan de spiegels. Komt eigenlijk op hetzelfde neer. Zijn mooier om te zien, maar ook een stukkie kleiner waardoor ik tijdens het rijden niet kan zien wat er achter me zit. Spiegels stellen? Ik heb ze alle mogelijke kanten opgedraaid, maar zonder succes.

Klinkt niet erg positief he? Ik wil de donateurs ook niet tegen het hoofd stoten en Jos zegt dat het allemaal een kwestie van wennen is, dus ga ik zondag nog maar een keer wennen, naar Breda en terug.........

Mozaiek- freak

Tja, met zulk weer ( het lukt trouwens ook best met mooi weer) moet je toch zorgen dat je iets om handen hebt. Als mijn kinderen het toelaten is dit in mijn geval : mozaieken. Klinkt en is misschien truttig maar het is leuk en verslavend......

Toen de temperatuur nog ruim10 graden hoger lag, heb ik bijvoorbeeld een tafeltje van een nieuw blad voorzien. Onderstel weer netjes in de verf en nu staat ie met een mooie boeddha erop gewoon mooi te zijn.

Inmiddels ben ik al met mijn 3e spiegel bezig, en aangezien ik net de zoveelste Nicci French uitgelezen heb (met nog 2 verse op voorraad) en even het verhaal moet laten bezinken voordat ik aan de volgende begin, ga ik denk ik maar met de bewuste spiegel verder.

Je moet wat, met dit weer................. toch?

Lekkurrrrrrrrrrrrrrrr!

Even voor de dames, de heren mogen ook kijken, maar die zitten er waarschijnlijk niet op te wachten ( geen lang blond haar, grote ...... etc.)

Deze aantrekkelijke meneer kwam ik een tijdje geleden tegen op Net5. Ik moet zeggen, zo'n exemplaar mag best mijn ramen komen zemen of een beschuitje komen eten... Hij mag zelfs z'n gitaar meenemen.

Tja, zover zal het wel niet komen, maar je moet iets te wensen houden he? Hoe dan ook, hij is gewoon errug leuk om naar te kijken.

Wat een weer weer...

Persoonlijk houd ik best wel van een stevige onweersbui zo nu en dan (meer dan dan nu) . En dan nog het liefst met een paar van die enorme flitsen. Mooi man...!

Als de regen het een beetje toelaat ga ik ook wel eens buiten zitten kijken. Iedere gek heeft zijn.........
Het rommelt en flitst nu ook wel wat boven Wad in 't veen, doch een knetter van een onweersbui is het nou ook weer niet.

Regen......ja, regen in overvloed, dat komt nu echt met bakken naar beneden zetten! Effe de maand Juli rechttrekken denk ik. En hoewel 32 gr. C ook niet echt alles is, ben ik hier eigenlijk wel weer op uitgekeken. Ut is ook nooooooooooit goed!

Na regen komt zonneschijn. Van mij mag het weer!!!!
Het regent pijpestelen. Ja, behoorlijk.
Het komt met bakken uit de hemel. Nog zo'n klassieker.
Alle regen komt van boven.
Als de kikkers kwaken in het riet, gaat het regenen of niet. Laat die kikkers zowieso maar wegblijven.

Anyway, ik zeg: stoppen met die regen en knal die zon er maar weer in!

Zomaar even ...

Ook hallo

Dees vond ik op het wereld wijde web en ik vind um wel grappig. Heerlijk idee toch, als je weet dat het lachen wordt als je gaat zitten? Mits je deze rollen binnen hand/veegbereik hebt natuurlijk...

Of dat ook opgaat als je in de zeikende regen met je rol over de camping moet rennen omdat je iets verkeerds hebt gegeten, de medecampinggangers je vol leedvermaak nastaren en je rol al nat is voordat je de plee bereikt hebt? ..... Dat stond er niet bij, maar voor de fanatiekelingen is het wellicht een uitdaging.

Dat Laura geslaagd is voor haar A-diploma wisten jullie waarschijnlijk al via José, zoniet dan verwijs ik jullie daarheen. Nu ga ik mijn goede voornemens van dit jaar even opzoeken en kijken wat er van geworden is (ik vrees dat niet al mijn doelen/wensen behaald zijn maar ik geef de moed nog niet op) want vanavond gaan we oud-en-nieuw vieren. ????????? Zal je denken? Morgen (of overmorgen) zal ik 1 en ander nader toelichten....

Toedels!

Moeder, wat is het heet.....!

Pfffffffffffffff......! Ja, ik weet het wel, niet zeuren, we wilden toch mooi weer? Is ook zo, maar het is wel warm! Echt van dat weer dat je de ventilator buiten zet voor wat verkoeling. Het moet niet gekker worden. Jos is vanmorgen al een stukje op de motor weggeweest, ik moet er nu even niet aan denken.

Waar ik ook niet aan moet denken, maar waar ik niet onderuit kom, is bedden verschonen, verder hoopt zich nog een stapel "strijk" op die ik denk ik straks maar buiten ga doen en zo zijn er nog wel meer klussen van huishoudelijke aard.

Maar goed, stukje bij beetje, met af en toe een moment van bezinning (waar ben ik mee bezig?) kom ik er wel en hoor je mij niet klagen...

Groeten maar weer...

Tim

Flashback... Alweer 8 jaar geleden, het lijkt lang maar rond deze dag komt het weer zo dichtbij.

8 jaar geleden lag ik in het ziekenhuis met het HELLP- syndroom en kreeg ik op een nogal ingrijpende manier m'n (ons) eerste kindje.

Doodziek, maar omdat het niet anders kon, ging ik onder narcose en werd Tim geboren. Toen ik weer bijkwam zag ik 'm op een fotootje, hij was al onderweg in een helicopter naar Zwolle.

Dus elk jaar zo rond deze tijd komen er weer allemaal dingen boven:
De angst van mijn ouders
De machteloosheid van Jos
De aai over m'n hoofd van de anaesthesist
" we zullen goed voor je kindje zorgen"
Het gebaar van mijn moeder toen ik haar na de operatie weer zag
M'n vader die er helemaal voor me was
De carpaccio van Peter en Marga die ik niet mocht eten (dat lostte de verpleging wel op)
Mijn komkommerverslaving (mocht ik ook al niet)
Dat het zo warm was en ik niets mocht drinken
Al die naalden en pijnlijke dingen
De liefde en zorg waarmee ik omringd werd
Dat het zo'n mooi kereltje was

Ook al is Tim er niet meer, dit is en blijft zijn dag. De dag dat mijn kleine mannetje voor mij toch een heel klein beetje jarig is...


XXX

Waar istie...?

Ik baal!!! Waarvan? Van het weer... Terwijl ik dit schrijf rolt er een donder door de lucht die er niet om liegt.

Ik ben een fan van lekker buiten zitten en ik vind het nu toch wel weer eens tijd worden daarvoor. We hebben er nog maar even van kunnen genieten en net als je denkt : zo, dit is lekker, dan slaat het ook meteen weer om. Bah! Dus vandaar mijn vraag : waar istie?

Nu ken ik heel "Derek" niet maar ik deel wel zijn mening... Blij met een beetje zon...

Ach ja, nou heb ik toch nachtdienst de komende twee nachten dus dan heb ik er niet zo'n last van, maar ik denk dat er een aantal Hemelvaartactiviteiten toch wel in het water zullen vallen. Jammer......

Toedels*

The bitch is back...!

Ja.... ik zou zo maar een week of 7 op vakantie kunnen zijn geweest, of ondergedoken, of met griep in bed... Nee, niets van dat alles, het kwam er gewoon maar niet van.

Er is wel het 1 en ander gebeurd ( daarover later meer ) maar dat was niet echt de reden van afwezigheid zeg maar.

Maarrrrrrrrr ik ben weer on the blog en heb er weer zin in dus kom af en toe maar eens kijken.

Omdat het nu mooi weer is en ik nog even ga bijkomen van een drukke nacht, laat ik het hierbij en ga ff een bakkie doen in de tuin. O, jullie zijn aan het werk? Ach, tis bijna wiekent......

Toedels*

Game, set and match.......!

En matchen doen we, m'n nieuwe vriend en ik. Ik geef toe, het was geen (40)- love at first sight (een zwarte had mijn voorkeur) maar hoe langer ik naar 'm kijk, hoe leuker ik 'm ga vinden!

Ik heb het hier over mijn nieuwe ( nou ja...) autootje. De vorige heeft er geen zin meer in, werd met de sneeuwval aangereden en heeft daarna de fut niet meer gehad om helemaal te herstellen. Goed balen natuurlijk want ik kon er niets aan doen maar zat wel met de gebakken peren! Oké, hij was al wel oud maar om nou zo aan je eind te komen...

Toen dus het besluit genomen om een vervangend exemplaar te gaan zoeken. Ging me toch wel een beetje aan het hart want we hebben best wel wat herinneringen aan 'Sjees'. We hebben Tim er in thuis gebracht om maar een voorbeeld te noemen...

Internet afgespeurd, een aantal gegadigden bekeken die het dan toch net niet waren, vanmorgen eerst een zwarte bekeken die er stoer uitzag maar waar Jos z'n twijfels bij had, om dan uiteindelijk bij deze uit te komen waar we allebei een goed gevoel bij hadden.

Weer een 205, is toch wel mijn ding (ach, als je je ogen een beetje dichtknijpt is het net een Cherokee), maar dan wel een heuse Roland Garros edition! Getint glas, schuifdakje, electrische ramen, centrale begrendeling, gedeeltelijk lederen bekleding en ik heb zelfs weer muziek! Alleen die groene kleur, daar moet ik wel aan wennen, niet echt mijn favoriete kleur voor een auto. Is wel weer een aardig voorzetje voor een passende naam: graspol, de groene draek, green lion is ook al geopperd, dus dat komt wel goed.

Waar het op neer komt is dat ik er eigenlijk heel blij mee ben, ik pimp 'm wel gewoon helemaal Martine-like. De match is er al, de rest komt ook wel......

Hij is naar Amerika...

Berend Botje (lees Jos)
Ging uit varen (nou, dat dacht ik niet)
Met zijn scheepje (mag het een 767 van Martinair zijn?)
Naar Zuid-Laren (of is dat aan elkaar?)
De weg was recht, de weg was krom (misschien de strepen in de lucht)
Noooooooooooooit kwam Berend Botje weerom (nou, dat is ook weer een beetje overdreven)

1,2,3,4,5,6,7 ( 8,9,10,etc.)
Waar is Berend Botje gebeleven (ik heb wel een idee)
Hij is niet hier, hij is niet daar (waar?)
Hij is naar Amerika (hij wel)

Ja ja, Jossie is in The United States of A, mazzelaar. Beetje werken (2 dagen), beetje vrij (5 dagen), beetje fun in Orlando beleven. Ik heb persoonlijk van hem vernomen dat-ie er ook echt is aangekomen en hij zou proberen om zijn log vanuit daar bij te houden. Mocht dat niet lukken ( tis toch Amerika), zal ik jullie hier een beetje op de hoogte houden.

To be continued, hier of daar......


P.S. Ik zit hier op een Appel te rammelen en nou had ik er een leuke foto bij gezocht, kan ik 'm er niet bij plaatsen...... Jammer, moeten jullie het even zonder foto doen (krijggie vollugundu week zat van ben ik bang).

JIEIEIEIEIEIEHAAAAAAA!!!

Ik ben geslaagd!!! Vanavond werd ik gebeld door mijn docente, nu officieel collega zoals ze zelf zei en die kon mij vertellen dat ik dus geslaagd ben. Nou had ik zelf wel het idee dat ik m'n examen niet slecht gemaakt had, toch is het wel prettig als dit ook bevestigd wordt.

Heb ook de cijfers gekregen maar die zei ze zo snel, en de lijst krijg ik nog thuisgestuurd, dus doe ik het naar eer en geweten uit m'n hoofd:
Medisch Fundament 8,5
Medische Terminologie 8,1
Omgang met zieke medemens 7,5
Medische Correspondentie 8,5
Medische Ethiek 7.0
Medische Administratie 6.5

Niet slecht dacht ik zo. Mochten mijn hersencellen in alle euforie toch niet alles goed opgeslagen hebben dan zet ik ze er nog wel een keer op als ik de lijst heb gekregen.

Nu ben ik gewoon eventjes heel blij......

Sweet Sweet Valentine

Had ik vorige week (sorry!) nog verteld over Laura en de 4 gegadigden voor Valentijnsdag, vandaag was de dag en had ze het aantal gereduceerd tot 2. Voor zowel Sven als Dylan had ze een hartje ingekleurd (van tevoren eerst gevraagd naar de lievelingskleur van de heren) en die heeft ze vanmorgen gegeven...

Toen ik haar van school haalde en vroeg wat ze er van vonden zei ze dat Sven 'm eerst niet wilde hebben, maar later wel. "Ja", zei ik, "dat zijn jongens, wacht maar af." En ja hoor, toen ik haar weer naar school bracht had Sven een megahart voor haar gemaakt.

Geweldig, dat is zo makkelijk als je nog kind bent: je vindt iemand erg leuk, je tekent een hart en geeft dat gewoon. Als je ouder bent, ben je toch wat voorzichtiger...

Laura had dus een prima dag. En ik? Hoewel ik tegen beter weten in stiekem hoopte dat ik ergens een stille aanbidder zou hebben, was het toch jammer dat alleen de krantjes van de Gamma en de Appie door de brievenbus gepropt werden... Maar ach, mijn niet zo stille aanbidder kwam thuis met een bos tulpen, en hij weet gelukkig dat ik die veel mooier vind dan die achterlijk dure rozen............

Help, m'n dochter is verliefd!

Ik dacht dat het nog een paar jaar zou gaan duren, maar nee, Laura is verliefd..... En niet zomaar, nee, op wel 4 jongens tegelijk! Op Timothy heeft ze al een hele tijd een oogje, en die zit nu in groep 3, dus die ziet ze niet zo vaak. Dan hebben we Nick, Dylan en nu heeft ze het het zwaarst te pakken van Sven (rechts op foto), want die zou het worden als ze echt moest kiezen.

O, mam, hij zegt dat hij verliefd op me is (trap er niet in!) en hij wil m'n hand vasthouden en me optillen (wacht maar tot ie je laat vallen!) en hij wil met me trouwen (wat doen z'n ouders?). Ze is in katzwijm... Toch ben ik wel blij dat ze er 1 gekozen heeft, anders wordt het wel een hele dure Valentijnsdag...............

It's fun to stay at the...

Ja, ja, gisterenavond was het weer zover, mun wekelijkse EHBO- avondje. Voor het 4e jaar op herhaling. Nog 3 lessen en dan is het weer om. Kan ik er opnieuw een jaar tegen. Gisteren stond de reanimatieles op het programma. Nou vind ik dat persoonlijk altijd een hele leuke les, het gaat me best goed af. Er komen alleen een aantal nare dingen bij kijken......

Je moet namelijk ( terwijl de hele groep 'aan wal' staat) het slachtoffer (de ambu-man in dit scenario) luid en duidelijk aanspreken. Das dus net zoiets als praten in de wachtkamer....niet echt natuurlijk zeg maar. Na het aanschudden (niet te hard), de kinlift en de snelle mondcontrole moet je dan de ademhaling controleren, minstens 10 seconden, en die duren láng...! Dan moet je een stukje toneelspelen en iemand laten alarmeren want die pop ademt natuurlijk niet....gek... En dan mag je eindelijk gaan beademen en hartmassage geven.

Dat vind ik leuk, dat is op me op de beginnerscursus namelijk heel goed uitgelegd en dat is blijven hangen dus ik ga er dan ook voor, hardop meetellend. Het duurde dan ook niet lang tot de docent zei: Mevrouw (oh?), u heeft een mooi ritme, u mag de pop schoonmaken. En waarmee? Met alcohol! Nou ben ik echt niet zo moeilijk met alcohol maar hier zou je spontaan van afkicken, niet te doen, zo bitter als gal! Maar goed, het is voor een goed doel: de medemensch..... Nou maar hopen dat me een koortslip bespaard blijft, das ook vaak een leuke verassing. Volgende week ernstige uitwendige bloedingen en shock......hmmmm..... Toedels!