Christmas Blues
Ik ben er uit: ik heb een haat-liefde-verhouding met 'kerst'. Raar hoor.....want eigenlijk ben ik toch wel een beetje een kerstfreak pur sang.
Het begint eind November al, dan wil ik al wel eens stiekem 'The Best Christmas Album In The World...Ever' (ja, ja, ík heb um) opzetten. Dan begin ik er al helemaal zin in te krijgen. Als Klaas het land weer verlaten heeft weet ik niet hoe snel ik die boom in huis moet krijgen. Ik word blij van die boom met die lampjes! Kaarsen, glitters, ik vind het allemaal geweldig! Ik durf zelfs toe te geven dat ik de kerstuitvoering van de CocaCola-reclame helemaal goed vind.
En dan toch....als het eenmaal zover is, kan het me niet snel genoeg voorbij zijn. Ik probeer dan ook altijd met kerst te werken. Hoe zou dit toch komen? Zou het zijn omdat met kerst alles zo 'opgeklopt' is (we gaan gezéllig dit of dat doen), omdat er verplichte nummers bij zitten (de vrijwillige nummers uitgezonderd tuurlijk), of omdat ik de mensen mis die ik eigenlijk heel erg graag om me heen zou hebben maar die er dus niet zijn? Ik denk het laatste...
Nee, laat mij maar werken, al was het dit jaar ook anders dan anders. We hadden een hele leuke 'crew', maar het was zo druk dat we de mensen niet die aandacht konden geven die ze nodig hadden. Want met deze dagen wil je toch wat meer proberen, in ieder kamertje worden mensen gemist.
Doe mij maar Oud en Nieuw, dan heb ik het naar m'n zin. Het oude jaar achter me laten en goede voornemens bedenken waarvan de helft toch niet uitkomt, maar dat is dan weer een zorg voor de volgende kerst.....
Iemand die me zeer dierbaar was zei altijd rond deze tijd: "Het zijn rare dagen".........
En dat zíjn het.....