De Sint......part one

Daar ben ik weer :-)

Voor het te laat is zal ik ook maar effies een stukje wijden aan Sint en Piet(en). Morgen komt hij op mun werk voor de kinderen van het personeel (zouden ze samen in 1 zak passen?). De bewoners van het pand zijn natuurlijk ook van de partij... Nou is ie afgelopen zaterdag ook al geweest maar dat weten ze toch niet meer, en gelukkig zijn ze dit vergeten als hij volgende week weer komt voor de SinterklaasBingo! Ja ja ja ja......

Zoals gezegd deed de goedheiligman afgelopen zaterdag ons huis voor de eerste keer aan. En hij had slechts zo'n 25 Pieten in zijn gevolg. En nou heb ik best wel wat meegemaakt maar een oneerbaar voorstel van Zwarte Piet had ik nog niet op mijn CV staan. Nu dus wel. "En jij, ben jij nog ondeugend geweest? Ik heb nog wel even 5 minuten voor je..." Nou zag deze prettig stevige Piet er onder al die opschmuck best aardig uit maar ik was niet echt onder de indruk van die 5 minuten! Dus zei ik maar dat dat best wel mee viel en of ie dat kringetje boven m'n hoofd dan niet gezien had? Dat was 'm niet ontgaan dus kreeg ik een chocoladeletter als compensatie.

Anyway, de bewoners (en daar gaat het tenslotte om) zijn wel aan hun trekken gekomen want die kregen allemaal een hand van De Man waar ze nog steeds hoge gilletjes voor produceren en toch nog steeds ietwat nerveus naar uitkijken... Voor velen eindigt Sinterklaas dus niet bij een jaar of 8........

To be continued............


P.S. Zou-ie eigenlijk wel komen nu hij 't weer zo lelijk vindt? (ken je klassiekers...)

Herrupus

Sjit, sjit, sjit!!! En toch ook weer niet..... O, waar gaat ze nu weer heen? Ik zal het vertellen: Toch ook weer niet omdat ik niet echt ziek ben, en sjit, sjit, sjit omdat er als beloning op mijn onderlip een joekel van een koortslip prijkt!

Echt, hij is mega! Net een mislukte silliconenbehandeling waarbij een dikke lip nou net wel de bedoeling is... Maar ja, met een beetje mazzel blijft het hier bij. Het is bij mij vaak het teken dat ik onder de griep en aanverwante ongemakken uitkom. Ik pik wel iets op wat er heerst (en dat is genoeg), tel daar een beetje te weinig slaap bij op en ja hoor, bingo, het virus kiest een makkelijke uitweg en zie daar: de koortslip!

Gelukkig heb ik er niet meer zoveel last van als vroeger en is het ergste leed al weer geleden (hij/zij is al op de terugweg). Even doorbijten dus nog en koffie door een rietje, maar dan issie weer als nieuw. Mun lip dan.....

Om het leuk te houden maar even geen foto.........! :-(

Uche uche...

Vers uit de nachtdienst even een stukkie typen. Het is weer de tijd van het jaar dat Nederland massaal ziek lijkt te worden. Er hangt weer iets in de lucht waar je, of je nu wilt of niet, zo maar ineens door geveld kan worden. Bij ons zijn nu volgens mij al 3 collega's de bekende klos zodat ik onverwacht een extra nachtdienst heb gehad.

En ach, het viel best wel mee. Ik had aardig wat typewerk te doen omdat de computer weer eens kuren had en al de rapportage de afgelopen dagen weer ouderwets met de hand geschreven moest worden. Maar dat moet toch een keer dat systeem weer in dus waarom niet vannacht?

Voor je het weet is het dan al weer ochtend en deel je hier en daar nog wat pillen uit en zie je dus weer een aantal wakkere mensen (ja, ze sliepen goed vannacht). Ben je ook meteen weer op de hoogte van alle "ins and outs". Zuster, heb ik pas nieuwe pantoffels gekocht, kan ik er niet op lopen, dus nu heb ik die oude maar weer aan! Goh mevrouw, wat naar, erg vervelend! U kunt nog even lekker blijven liggen, fijne dag.

Tijd om weer op huus aan te gaan, pestweer natuurlijk, maar dan is nu bijna het moment daar dat ik ook even lekker kan gaan liggen. Totdat Laura vanmiddag weer naar school moet. Fijne dag allemaal!

The boys are back in town

Arie en zijn mede-Roemenië-gangers zijn weer terug. Ze zijn in Sibiu geweest. Afgelopen vrijdagavond zijn ze door hun wederhelften en familie binnengehaald. Alles is helemaal goed gegaan...

Nou ja...... gisterenavond even de foto's en de daarbij behorende verhalen gezien en gehoord. Er waren wat lichttechnische probleempjes aan de wagen van Pieter en Arie. Er zijn aardig wat minuutjes in de zekeringenkelder doorgebracht! En ook het koffiezetapparaat (onmisbaar!) had kuren. Maar die probleempjes vielen natuurlijk in het niet bij hetgeen ze allemaal in Roemenië hebben gezien. Het heeft aardig wat indruk gemaakt op iedereen. Het is triest hoe de mensen daar (over)leven.

Gelukkig hebben ze onderling ook veel gelachen. En dat moet ook. Eén ding is zeker, ik weet waar ons overschot aan spullen volgend jaar heen gaat. Goed werk!!!

Char(med)

Zo, voordat ik ga werken, nog even snel een makkelijk stukje. Makkelijk, speciaal voor mijn trouwe commentator (leuk hoor!). Ik hoop dat je me kan volgen...

Vanavond even TV gekeken. Het zal vast wel een herhaling zijn geweest maar ik ben een fan van haar, Char Margolis. Als zij op tv komt, zit ik er voor. Niet alleen vind ik het een leuk mens, ik geloof ook dat ze echt is. Nou weet ik ook wel dat ze er financieël niet slechter van wordt (integendeel), maar ik geloof haar. Ik zou best wel eens een reading met haar willen maar dan moet eerst de staatsloterij mij gunstig gezind zijn.

Ik vind het erg boeiend om te zien hoe zij vaak de juiste snaar bij mensen weet te raken en hoe die mensen daar veel troost, duidelijkheid en steun uit halen. En dat zie ik bij andere levensovertuigingen wel eens anders.

Zo, ik ga me maar eens omkleden, nog 1 nachtje werken en dan een vrij weekend. Ben je er nog, Daniel.....?

U zegt?

Het leek vroeger allemaal zo simpel. Inmiddels ben ik er wel achter dat we (de mensch) toch niet zo ongecompliceerd in elkaar zitten dan dat ik als kind dacht. Zie figuur 1. Hoofd, buik, armen, benen, haar en klaar.

Vanavond weer cursus gehad en ik heb weer aardig wat medische termen op me afgevuurd gekregen. Vanavond kregen we de Tractus Digestivus op het menu. Zo weet ik nu dat er maar liefst 5 verschillende stofwisselingen gaande zijn van binnen. Ook welke organen intraperitoneaal gelegen zijn en welke retroperitoneaal. Hmmmm......de vorige les hebben we toch meer gelachen. Toen behandelden we de Tractus Urogenitalis met termen als ovaria, uterus, climacterium, lymfogranuloma inguinale (niet best), praeputium, testes etc. etc. Een medecursist verzuchtte dat sex nooit meer hetzelfde zou zijn. Nu ben ik gelukkig niet meer de hypochonder van voorheen, kan alles los van mezelf zien, zodat we.......nou ja, ik zal niet in details treden.

Toch is het nog steeds een leuke cursus, jammer van dat huiswerk en de examens maar ja, uiteindelijk kun je er wel weer iets mee. Nog even volhouden dus......Komt goed!

Engelengeduld

Vroeger (pffffff) bezat ik het..... Op menig beoordeling stond: Martine heeft veel geduld met de bewoners. Ik moet bekennen dat dat tegenwoordig wel eens anders is. Soms moeten ze gewoon niet zo zeuren! Ja, ik heb dit weekend gewerkt, dan moet je wel eens iets kwijt.

Gisterenochtend kreeg ik al om m'n oren dat het toch niet normaal was, dat als je al 6 jaar inpandig bent, om 8.30 uur nog geen kopje thee hebt gekregen?!?! (Nee, dat kan éééééécht niet!!) "De anderen hebben het vast al wel gehad!" Netjes blijven Martien, en GEDULDig uitleggen dat niet alles altijd stipt op dezelfde tijd kan. Daarna volgden nog zeveringen over gekreukelde tafelkleden (dat zijn we niet gewend van VROEGER). Kunnen wij het helpen dat de wasserij ze niet meeneemt? Verder moesten we vooral het toetje niet aan die mevrouw vergeten te geven (de persoon in kwestie had nog een mond vol rundvlees). NEE, natuurlijk niet! Grrrrrrr.........! En zo kan ik nog wel even doorgaan...

Maar dat doe ik niet, ik zal jullie niet te veel vervelen. Anyway, waar het om gaat is dat, hoe leuk ik m'n werk ook vind, mijn engelengeduld wel eens vleugeltjes krijgt!

P.S. Om privacyredenen is de kleur van de rollatorrrrrrrrr veranderd.

Giddy-up-Arie

Vanmiddag hebben we Arie uitgezwaaid.... We, zijn Mariet, Marbeth en ondergetekende. Arie is de man van Mariet en daarbij de vader van Marbeth (echt, het is niet zo ingewikkeld). Maarrrr, waarom hebben we hem nou uitgezwaaid? M.a.w. Hoe, wie, wat, waar en waarom?

Hoe: met de vrachtwagen van vriend Pieter.
Wie: met Pieter en nog een stuk of 13 andere vrachtwagens.
Wat: geladen met allerlei spullen voor Roemenië.
Waar(heen): naar Roemenië.
Waarom: om het leed aldaar enigszins te verzachten...

Het was best wel gaaf om te zien én horen, zo'n optocht van die claxonerende grote jongens, helaas zonder politiebegeleiding. En dat allemaal vrijwillig, dat moet de Roemeensche medemensch toch wel goed doen... Way to go Arie!!! (en al die anderen tuurlijk).

Ode aan de motor

Vandaag is het een jaar geleden dat ik m'n motorrijbewijs haalde. Na vele kilometers achterop gezeten te hebben (waarvoor mijn dank!) en een paar mislukte pogingen ( beide examens 2 keer) eindelijk die uitbreiding op dat roze papiertje!!! Sjezus wat was ik blij! En dat ben ik eigenlijk nog steeds. Want buiten het feit dat je legaal op de fiets mag, raakt het nog meer aan...

Motorrijden schept een band. Klinkt misschien sappig maar ik ervaar dat zo. Ik heb bijzonder aardige mensen leren kennen die al zo lang ik hier woon in dezelfde straat huizen. Wel eens gezien, maar nooit echt contact. Totdat die zwarte Sportster in de voortuin stond te blinken. Toen was het hek van de dam... Tja, zet 2 motorrijders die elkaar niet kennen bij elkaar en het gaat 9 van de 10 keer goed.

Nu ben ik een jaar verder en daarmee een aantal Harley-dagen, ritten, ritjes en niet te vergeten de BBQ's die daar bij horen! En ik geniet er nog steeds van. Heb soms zelfs de neiging om motorrijders te groeten als ik in de auto zit. Het moet niet gekker worden! Nee, ik voel me nog steeds bijzonder goed als ik rij...... maar ook aan het "meerijden" bewaar ik meer dan leuke herinneringen. Je ziet, ik heb ze wel......Happy Thoughts!

Bwuh!

Ken je ze? Van die dagen dat je je niet helemaal je-van-het voelt? Nou, ik wel hoor... Heb er net 2 achter de rug. Er gebeurt niet echt iets, je doet niet echt iets en toch gaat alles door en je moet mee. Vandaar nu dus alleen maar een beetje 'bwuh'.

Het prettige ervan is dat het na zo'n dag vaak wel weer beter wordt. Dus heb ik weer goede moed voor morgen (vandaag).

Heb maar weer wat huiswerk gemaakt. Enne..... Halloween is rustig verlopen, zelfs mun vriendje is niet langsgeweest.....